به گزارش مشرق، سیده راضیه حسینی، فعال رسانه در اینستاگرام خود نوشت:

‌وقتی اسم ساره جوانمردی برای دریافت مدال در سالن مسابقات خوانده شد، کنار تصویر پر افتخارِ «مادرِ مسلمانِ ایرانی روی سکوی قهرمانی»، یک عکس دیگر هم توی قاب رسانه‌ها نشست؛ مردی که تا چین، تا گوانژو، تا بازی‌های آسیایی، پا به پای زن و فرزندش رفته بود و حالا توی سالن مسابقه، همسر قهرمانش را تشویق می‌کرد.

ساره جوانمردی، مادرانه روی سکو رفت و پرچم زن ایرانی رو بالا برد. نیمه دیگر این تصویرِ پر غرور، یک مرد اصیلِ ایرانی بود که کمک کرد ساره، هم مادر باشد، هم ورزشکار، هم قهرمان. که برسد به نقطه‌ای در ترازِ تشکر رهبر انقلاب.

تصویر و تقدیری که بارها توی ده‌ها قاب موفقیت زن ایرانی در علم و صنعت و سیاست و تولید و ورزش دیدیم و می‌بینیم.

حرف، الفاظ تاریخ‌گذشته‌ای مثل اشتغال و کار و زندگیِ «فیفتی-فیفتی» نیست که بازنده‌اش، اول زن و بعد خانواده است؛ اصل ماجرا، کمک به پی‌گرفتنِ استعداد و علاقه و کمالاتی است که زن باید و حق دارد بتواند کنار نقش محوری‌اش در خانواده، دنبال کند و به ثمر بنشاند.زن اصیل ایرانی، خانواده را مثل یک تاج افتخار روی سرش می‌گذارد؛ می‌گوید: « من مدال اصلی را در بغلم دارم».

این نگاه وقتی بین زنان تکثیر می‌شود و اولویت «اول» همه زنان باقی می‌ماند که بشود و بتوانند کنار این «مسئولیت اصلی»، به علم و ورزش و فعالیت اجتماعی و علاقه‌ و استعدادشان هم برسند؛ و این، بدون کمک و حضور و همراهیِ مرد در مسئولیت‌های خانواده، سخت و گاهی نشدنی است. جاافتادن این حقیقت و این نگاه، بیشتر از هر زمان دیگری، نیاز امروز ماست.

مسیری که جوانمردی و خانواده‌اش رفتند و دوش‌به‌دوش هم، «زندگی» را روی سکوهای قهرمانیِ قارۀ کهن فریاد زدند.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.